نگاهی به واژه سلام و درود در زبان فارسی

واژه «درود» در ادبیات کهن فارسی به معنی آفرین و آرزوی نیک‌بختی است. برخی زبان‌شناسان معتقدند این واژه در «دْرُوَت» زبان اوستایی ریشه دارد که آن نیز به معنای تندرستی و سلامتی است و امروز به صورت «درستی» درآمده است. با این حال برخی این ادعا را مستند نمی‌دانند.واژه «سلام» نیز از ریشه «سلم» در زبان عربی مشتق شده است که معنای سلامتی، صلح و رهایی از آسیب را می‌رساند.البته تعدادی از محققان از جمله نادر حسن‌زاده راستگاری، می‌گویند به‌رغم اینکه «سلم» ‌هم‌ریشه با واژه‌های عربی مانند یسلم، تسلیم، سلام و اسلام است، عربی نیست و پیش از ورود به زبان عربی، در سایر زبان‌های سامی مانند آرامی، عبری و اکدی نیز وجود داشته است.برخی محققان پا را از این هم فراتر گذاشته‌اند و حدس می‌زنند واژه سلام از طریق زبان آرامی مورداستفاده هخامنشیان به عربی و بعد هم به زبان فارسی وارد شده است.